Zo’n ham is voor mij pure nostalgie. Ik zie m’n grootvader nog de kelder uitkomen met een stevige ham onder de arm. Op speciale momenten kwam er altijd wel iets lekkers te voorschijn uit die kelder. De bovenste soms wat harige laag werd er af gesneden en dan, smullen maar.
Dat was de kindertijd, een aantal jaren later, net de puberteit ontgroeid, nu ja ontgroeid, … durfden Geert en ik al eens stevig op stap gaan. Als we dan in de vroege uurtjes in Geert’s ouderlijke huis stopten, moest de ham die op het aanrecht stond ons nachtelijk hongertje stillen. Mmmmh, menig kater werd op deze manier de kop ingedrukt.
Toen, kauwend op een stevig stukje ham heb ik besloten dat later ook op ons aanrecht zo’n poot thuishoorde.
Niet gans het jaar door, maar op deze herfstige dagen begint het steeds te kriebelen. Het werd duidelijk tijd voor een persoonlijk verwennerijtje.

Fotografie: © Thomas Van de Water